اوج

هموفوب چیه؟

از انواع فوبیا یا ترس‌های بی‌منطق محسوب می‌شه. کسانی که از هم‌جنس‌گراها وحشت دارن هموفوب هستند، چون از نظر علمی‌هم‌جنس‌گرایی از اختیار خارجه و انتخابی نیست، کسانی که از این قشر وحشت دارن بیمار محسوب می‌شن و باید درمان بشن، چون ترسشون بی‌منطقه، مثل ترسیدن از سیاه‌پوست‌ها یا یه نژاد خاص.

پ.ن: می‌دونم گفتنش فایده نداره، ولی بازم گفتم این یه نمونه رو بگم. آدمی‌می‌شناسم که فوق مذهبی بود، از این بسیجی‌های فعال که تو مدرسه آمار بچه‌ها رو می‌داده و بهش می‌گفتن آنتن. از اونایی که خانوادگی سر ظهر و مغرب با هم می‌رفتن مسجد. طرف تو ۱۶ سالگی یه پسر رو تو حیاط مدرسه می‌بینه و تو یه نگاه عاشقش می‌شه. کلی با حسش می‌جنگه و بعد تازه می‌فهمه هیچ حسی به دخترا نداره و این هیچ ربطی به محیط مذهبی و نجابتش نداره، چون به پیشنهاد پسردایی‌ش با یه زن صیغه می‌کنه و باهاش تو یه خونه تنها می‌شه که کمکش کنه به زن‌ها حس پیدا کنه، ولی حتی نمی‌تونه طرف رو یه بغل ساده بکنه. الان این آدم ۸ ساله که خانواده‌ش طردش کردن (طرد که چه عرض کنم، پدرش می‌خواسته بکشتش، ولی مادره فراریش می‌ده) و با کلی فلاکت تونسته زندگی‌شو اداره کنه، با این‌ حال، با تمام عذاب‌هایی که کشیده می‌دونه نمی‌تونه گرایشش رو تغییر بده و پذیرفته‌ که دست خودش نیست. به قول خودش اون‌موقع حتی گوشی هم نداشته که بگیم تحت‌ تأثیر فضای مجازی قرار گرفته.

چند روزه اینترنت باز افتضاح شده

رفتم دنبال کار عملی نشد، گفتم اشکال نداره تو زمینهٔ بیوانفورماتیکی کار می‌کنم. اینم از وضع اینترنت. روزی صد بار می‌گم کاش نیومده بودم این رشته، ولی خودم می‌دونم صد بار دیگه هم می‌خواستم انتخاب رشته کنم باز همینو انتخاب می‌کردم.

شبا که ما می‌شینیم دور هم ایشونم تا جایی که می‌تونه میاد کنارمون

یه‌بار بابا مامان گفتن درو باز کن ببینیم میاد تو، خیلی جالبه، تا دم در اومد، ولی تو نیومد. خلاصه که خیلی باشعوره:) بعد می‌گن در دیزی بازه، حیای گربه کجاس.

باکتری‌ها وقتی تو محیط زندگی‌شون با کمبود غذا یا منابع دیگه مواجه می‌شن، یا تشخیص می‌دن کلا وضعیت مناسبی برای تولیدمثل وجود نداره، خودشون رو غیرفعال می‌کنن و دیگه تقسیم نمی‌شن تا زمانی که تشخیص بدن موقعیت برای ادامهٔ زندگی مناسبه.

حالا چرا اینو گفتم؟ هیچی فقط خواستم بگم آدما هنوز در حد این باکتری‌ها هم شعور ندارن. در حال حاضر از هر سه کودک، یکی سوء تغذیه داره، بعد آدما هنوز دارن بچه‌دار می‌شن.

قبلا دانستیم که تذهیب از دو بخش اسلیمی‌و ختایی تشکیل شده و اسلیمی‌را هم شناختیم. حال می‌خواهیم با ختایی آشنا شویم.
ختایی، گل‌ها و غنچه‌ها و برگ‌هایی است که به صورت نمادهایی رمزی از هستند، ولی صورت هندسی روحانی یافته‌اند. ختایی بین پیچش‌های اسلیمی‌قرار می‌گیرد و خود نیز گردشی عَشَقه‌وار دارد. گردش اسلیمیِ عَشَقه، ظاهر است و گردش ختاییِ عشقه، پنهان. بدین معناست که یک جلوهٔ عشق، آشکار و جلوهٔ دیگر آن پنهان است. به قول مولانا یکی از این سوی است و دیگری از آن سوی، چونان نوای نی که کسی از آن سوی می‌دمد و دیگری از این سوی می‌شنود.
مفردات ختایی، مثل برگ و ساقه و غنچه درکنار گل معنی می‌یابند. گل به معنای ثمر و آخرین جلوهٔ تجلیِ محبوب است. گل رو در روی خورشید و ماه می‌گشاید و به هنگام شکفتن روایت نور می‌کند. خورشید و ماه و نور دایره هستند و دایره کمالِ اشکال هندسی است و جالب اینجاست که در تذهیب، ترسیم گل‌ها بر دایره استوار است و از تلفیق و ترکیب دایره‌ها، انواع گل‌های ختایی ایجاد می‌شوند. کامل‌ترین گل، «لاله عباسی» است، که با برشی از لاله‌های تودرتو با قلبی در وسط و بال‌هایی آماده ٔ پرواز به نمایش گذاشته می‌شود.

📖 هنر آموزش نقاشی ایرانی
🖋️ پرویز اسکندرپور خرمی‌(ایشون چند روز پیش به‌علت کرونا فوت کردن🖤).

خب! بذارید اول ببینم سؤال شما رو فهمیدم، تا بعد دنبال جواب بگردیم.

برداشت کلی من از حرف شما اینه: «مرد تمام مخارج زندگیِ زن رو می‌پردازه تا زن اون‌کاری رو انجام بده که مرد می‌خواد». درسته؟ یعنی زن در قبال تأمین هزینه‌ها، متعهده که توقعات مرد رو برآورده کنه. حالا توقعات مرد چیه؟ تأمین جنسی، تغذیه‌ای، محبتی، فکری، بهداشتی، تولیدمثلی، پرورش فرزندان (حالا بماند که زن هم هدفش از ازدواج رسیدن به همهٔ این‌هاست، ولی فعلا از این بخش صرف نظر می‌کنیم که ببینیم مبحث تعهد زن به مرد به کجا می‌رسه).

بله، طبیعیه! ما برای چیزی هزینه می‌کنیم، که نتیجه‌ای برامون داشته باشه. مرد هم بهر امیدی تن به ازدواج می‌ده، وگرنه که به قول شما و بقیهٔ دوستان، راه‌ ارزون‌ترش هم هست (البته خودمونیم، اون راه‌ ارزون‌تر فقط نیاز جنسی رو تأمین می‌کنه، ولی بقیهٔ ابعاد رو به خطر می‌ندازه؛ پس آخرش، هر مردی، یه روزی تن به ازدواج می‌ده و مجبوره برای موفق شدن در ازدواجش، زن رو بفهمه. خلاصه که راه فرار ندارید).

تا اینجا همه‌چیز درسته و به قول شما شرعی و قانونیه و مو لای درزش نمی‌ره، اما به یه نکته توجه نکردین!

یه زن موقعی می‌تونه یه همسر مهربون، یه پارتنر جنسی سالم، یه آشپز خوب، یه مشاور خوش‌فکر، یه خانه‌دار ماهر و یه مادر موفق باشه که روان آرام و سالمی‌داشته باشه.

شما می‌گین بحث ما، پرداختن به تعهدهای زن در قبال مرده و عواطف رو نباید بیاریم وسط. باشه قبول! ولی من می‌گم مهم نیست از چه سمت‌و‌سویی به موضوع نگاه می‌کنیم، مهم اینه که به یه نتیجهٔ درست برسیم. به فرض یه میوه رو می‌دن دست یه زیست‌شناس و‌ یه شیمی‌دان و یه ریاضی‌دان و ازشون می‌خوان که بفهمن اون چه میوه‌ایه؟ زیست‌شناس از روی شباهت‌های زیستی‌ش با گونه‌های دیگه بررسی می‌کنه، شیمی‌دان ترکیبات شیمیایی‌ش رو می‌سنجه، ریاضی‌دان هم شکل هندسی‌ش رو بررسی می‌کنه. مسیرها متفاوته، ولی مهم اینه که نتیجه یکی باشه. یکی نگه هندونه‌س، یکی سیب، یکی هم انگور!

ببینید شما می‌گین مرد تأمین کنندهٔ مسکنه، پس دیگه زن نباید راجع‌به اون مکان نظر بده، حالا دیگه مهم نیست زن از نظر روحی با اون محیط سازگاره یا نه، می‌گین مرد هزینه‌ها رو می‌ده که زن در خدمتش باشه و اصلا مهم نیست که زن برای با مرد بودن از چی می‌گذره!

شاید از نظر شما این بده بستان درسته، ولی چون به نیازهای روحی زن توجه نشده نتیجه‌ش می‌شه یه زن افسرده که بعد از مدت کوتاهی دیگه نمی‌تونه هیچ‌کدوم از تعهداتش رو درست انجام بده و اون آرامشی که هدف ازدواج بوده، حاصل نمی‌شه. وقتی که نتیجه درست نباشه، یعنی راه رو درست نرفتیم.

اصلا هدف از وضع قانون چیه؟ برقراری عدالت و رضایت همه! وقتی داریم می‌بینیم که با این قانون از یه طرف مرد داره زیر بار تأمین هزینه‌ها خورد می‌شه و از طرف دیگه زن با محروم شدن از نیازهای روحیش و گرفتن حق انتخابش، افسرده می‌شه؛ یعنی این قانون با واقعیت جامعه سازگار نیست، یعنی خلأ داره، یعنی منعطف نیست. هزار هزار وکیل و عالم هم پای اون رو مهر بزنن که درسته، وقتی یه زن از نظر روحی نتونه خودشو وفق بده یعنی یه جای کار می‌لنگه، وقتی تمام بار اقتصادی روی دوش مرده، یعنی در حق مرد هم داره ظلم می‌شه.

من حتی فرض رو بر این گذاشتم که ممکنه این تقسیم وظایف طی فرگشت زن و مرد به‌وجود اومده باشه و باید همین رو بپذیریم که زن مصرف‌کننده‌ و فرمان‌بره و مرد تأمین‌کننده و فرمان‌ده، ولی طبق همون فرگشت هم هیچ‌ موجودی ثابت نیست و همیشه در حال تغییر و تحوله؛ پس بازم ممکنه زن و مردهایی به‌وجودبیان که توانایی‌های متفاوتی داشته باشن و نقش‌های دیگه‌ای رو بپذیرن، درنتیجه نمی‌شه یه قانون خشک و ثابت رو به همه تحمیل کنیم و باید جای انعطاف برای استثناء‌ها قرار بدیم تا عدالت و رضایت همه برقرار بشه.

خلاصه، اگر در عقدنامه، جایی مختص اضافه کردن شروط ضمن عقد درنظرگرفتن، حتما به وجود استثناء‌ها احترام گذاشتن، پس شاید درست نباشه که برای همه یه نسخه بپیچیم و لازم باشه به آدما حق بدیم که برای خودشون حد‌و‌حدودی تعیین کنن.

مردها زیر بار فشار اقتصادی دارن له می‌شن، درست! سال‌هاست که بار اقتصادی جامعه، روی دوش مردهاست، اینم درست. حتی الان که خانوم‌ها شاغل هستن، باز هم خیلی‌هاشون وظیفهٔ خودشون نمی‌دونن که بخشی از مخارج زندگی رو تقبل کنن، بازم درست! من همهٔ این‌ها رو قبول دارم و به چشمم دارم می‌بینم که برای خیلی‌ از خانوم‌ها ازدواج عملا کاسبیه. یه چند ماهی عقد می‌کنن و بعد به بهانه‌ای طلاق می‌گیرن و سرمایه‌ای که سال‌ها جمع شده رو یک‌شبه تصاحب می‌کنن. توقع خانواده‌های عروس هم که همیشه سر به فلک می‌کشه، از اون اولش با حلقه و طلا و کادوها به مناسبت‌های مختلف شروع می‌شه تااااا مخارج عروسی و ماه عسل و بعدم که مخارج زندگی...

حالا! آیا همهٔ مردهای این جامعه آدمای مظلومی‌هستن که می‌فهمن ازدواج یعنی چی و ارزش زن رو می‌فهمن و فقط برای عشق و رشد خودشون و خانمشون ازدواج می‌کنن؟ آیا همهٔ زن‌ها برای رفع عقده‌های دوران مجردی برای مردها کیسه دوختن؟ یعنی تو این جامعه نشنیدین مردی به زنش خیانت کرده، نفقه نداده، اجازهٔ کار و تحصیل نداده، اون رو از دیدن خانواده‌ش محروم کرده و زن از ترس اینکه بچه‌هاشو از دست نده تو اون زندگی مونده؟ حتما شنیدین یه خانوم ورزشکاری که تو المپیک پرچمدار بود بعد از ازدواجش دیگه نتونست المپیک شرکت کنه، چون شوهرش اجازهٔ خروج نداد. همین‌جا خودم یه نمونه گفتم براتون که یه خانوم پزشک متخصص خونه‌نشین شده چون شوهرش دلش نمی‌خواسته بره سر کار. حتما فیلم ستایش رو دیدین که وقتی شوهرش فوت کرد از ترس اینکه بچه‌هاشو ندن به پدربزرگش، آواره شد.

اگر خیلی از دخترها مثل من به شروط ضمن عقد فکر می‌کنن، نگاهشون به زندگیِ مشترک، معامله نیست. نگرانن که یه روزی بچه‌شونو ازشون بگیرن، نگرانن که مجبور بشن بسوزن و بسازن و با خیانت و هزار بد رفتاریِ مرد نتونن طلاق بگیرن، نگرانن شغلی که سال‌ها براش تلاش کردن یک شبه از دست بدن، نگرانن که دیگه هیچ آزادی و اختیاری از خودشون نداشته باشن و زندگی‌شون مثل یه برکه راکد و فاسد بشه، نگرانن که بعد از سال‌ها تلاش برای یه زندگی، نفر سومی‌بیاد وسط و همه‌چیز رو مال خودش کنه و اون رو دست خالی از زندگی بندازه بیرون.

من توی اون پست اتفاقا تأکید کردم به مهریه اعتقاد ندارم، همچنین به مخارج عروسی و غیره؛ چون مرد رو درک می‌کنم، ولی این معنیش این نیست که دیگه نگران آینده‌م نباشم. من الان یه دختر مجردم که از نظر مالی برای آینده‌م هیچ نگرانی ندارم، چون بلدم پول در بیارم و کلا آدم درویش‌مآبی هم هستم و با کوچکترین امکانات شادم و هیچوقت آرزوی زندگی مجلل و آن‌چنانی نداشتم که بخوام برای کسی کیسه بدوزم، اگر هم هدفم این بود، الان احیانا حداقل دو تا بچه داشتم، چون از سن شونزده‌سالگی خواستگار پول‌دار داشتم و تا الان اکثر خواستگارهام بیشتر پولدار بودن تا تحصیل‌کرده، ولی ذره‌ای به مال کسی اهمیت ندادم. پس اگر حرفی از شروط ضمن عقد می‌زنم فقط برای اینه که دخترها بدونن بعد از ازدواج چه حقوقی رو از دست می‌دن و اگر براشون مهمه که مثلا کار کنن و درس بخونن، بچه‌شون بعد از فوت همسرشون یا طلاق پیش خودشون باشه، بتونن به خانواده‌شون که ازشون دوره سر بزنن یا سفر کاری برن، جایی که دوست ندارن زندگی نکنن، اگر خیانت دیدن مجبور نباشن اثبات کنن و راحت جدا بشن و سرمایه‌ای که سال‌ها براش تلاش کردن از دست ندن و سهمشون از اون زندگی یک شبه دود نشه بره هوا، بدونن که می‌تونن این‌ها رو همون اول زندگی شرط کنن.

البته داشتن این حقوق به معنی تضمین صد‌درد‌صدی آینده نیست، چون این فقط یه محکم‌کاری قانونیه. یه آدم عاقل معیار انتخابش اعمال و رفتار طرفش توی دوران آشناییه. اگر دورهٔ آشنایی کافی باشه، آدم متوجه می‌شه که طرفش اهل حمایت و آزادی دادنه یا محدود کردن و حتی شاید انقدر آدم خیالش راحت می‌شه که دیگه به مطرح کردن این شروط هم فکر نمی‌کنه. با این حال گرفتنش، به‌خصوص حضانت بچه از نظر من محکم‌کاریه، یعنی من خودم اگر هیچ‌کدوم رو نگیرم حتما حضانت بچه رو می‌گیرم، چون نمی‌خوام بچه‌م در صورت فوت همسر پیش غیر از خودم بزرگ بشه.

در ضمن آقا میلاد، اصلا درست نیست که باروری یه گربه رو با هدف زندگی یه زن یکی می‌کنید. درسته زن‌ها همیشه مسئول باروری و بقای نسل بودن، ولی معنیش این نیست که قراره هدفش فقط همین باشه.

پ.ن: دوستان این‌بار دیگه هیچ نظری که حاوی توهین باشه تأیید نمی‌کنم. حوصلهٔ دعوا ندارم:)

یه آمار بدم از کرونایی‌های اطرافم. تا الان برادرم و خانواده خانومش گرفتن و خوب شدن. دختر دایی مامانم گرفت و فوت شد. الان خانوادهٔ یکی از دختردایی‌هام همه‌شون گرفتن و قرنطینه‌ن و هم‌چنین دو تا از نوه‌های دایی‌م که جداگونه تو خونه‌هاشون قرنطینه‌ن. شوهرخاله‌مم گرفته و الان تقریبا خوب شده. خانواده دختر عموم هم گرفتن و خوب شدن. یعنی چقدر خطر کنار گوشمونه! به خوابم این روزا رو نمی‌دیدیم:(

شما تا حالا کیا از اطرافیانتون گرفتن؟

زندگی‌ای که در دستان ماست، مثل اسباب‌بازی رنگارنگی است که خدا به امانت، به ما داده است. بعضی‌ها آنقدر آن را جدی می‌گیرند، که برای آن ناراحت می‌شوند و غصه می‌خورند، بعضی‌ها هم تا اسباب‌بازی را در دست می‌گیرند، آن را خراب می‌کنند، یا بیش از حد به آن اهمیت می‌دهند یا اصلا به آن بهایی نمی‌دهند. از افراط‌ها و تفریط‌ها به دور باشیم. صوفی همیشه در میانه است.

📖 ملت عشق

🖋️ الیف شافاک

تو مسیر رفتم گل‌خونه که بپرسم چه گلی برای اتاقم که نور مستقیم نداره مناسبه. این دو تا رو پیشنهاد داد. قرمزه یه نوع حسن یوسفه. سبزه هم اسمش فیتونتاست.